Wiggler

Στο πλαίσιο της πρώτης παρουσίασης της καινούριας κονσόλας της Nintendo από την ελληνική αντιπροσωπεία, ακολουθούν οι πρώτες εντυπώσεις από το Wii U:

Γενικές εντυπώσεις: Το πρώτο που προσέχει κανείς είναι ότι η κονσόλα είναι πολύ μεγαλύτερη από το Wii, περίπου θα έλεγα διπλάσια στο μέγεθος. Το χειριστήριο είναι ελαφρύ αλλά όχι τόσο όσο θα περίμενα από διάφορα άλλα hands-on που έχω διαβάσει. Ίσως κιόλας να κουράζει λίγο μετά από πολλές ώρες παιχνίδι! Σίγουρα πάντως η λεπτομέρεια που υπάρχει στην οθόνη του χειριστηρίου είναι εντυπωσιακή και δεν το περιμένεις ότι θα έχει τόσο καλή γραφική απεικόνιση! Οι κονσόλες στην παρουσίαση δεν ήταν final build ώστε να δούμε από κοντά το κεντρικό μενού της κονσόλας.  Απ’ ότι είδα όταν μία κονσόλα crashαρε και bootαρε από την αρχή, έκανε απευθείας load το demo που είχε χωρίς να φορτώσει κάποιο μενού. Ο υπεύθυνος μάλιστα μου είπε ότι οι κονσόλες ήρθαν από την E3.

ZombiU: Η Ubisoft και αυτή την φορά επιλέγει να υποστηρίξει το λανσάρισμα της καινούριας κονσόλας της Nintendo με ένα αποκλειστικό παιχνίδι, όπως το Red Steel με το Wii, χρησιμοποιώντας και αυτή την φορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κονσόλας. Το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο και μπορείς να σκοτωθείς πολύ γρήγορα από τα zombies που κυκλοφορούν αν δεν προσέξεις ιδιαίτερα. Σίγουρα ότι κυκλοφορείς και στο σκοτάδι στο demo δυσκολεύει την όλη κατάσταση!

Nintendo Land: Στο πλαίσιο παρουσίασης των δυνατοτήτων της κονσόλας όπως  στο Wii Sports, το Nintendo Land είναι μια συλλογή από μίνι παιχνίδια που περισσότερο θα έλεγα έχουν φάση όταν παίζεις με παρέα. Παίζοντας τετραπλό και τριπλό σε κάποια από αυτά μπορώ να πω ότι το ομαδικό gaming όπου ένας κάνει χρήση αποκλειστικά της οθόνης του gamepad έχει σίγουρα φάση! Τώρα για single player δεν νομίζω ότι έχουν τόσο ενδιαφέρον!

New Super Mario Bros. U: Ομαδικό Mario με 3-4 παίκτες και τα μυαλά στα κάγκελα! Σε single player αν κάποιος έχει παίξει το αντίστοιχο version στο Wii, δεν νομίζω ότι έχει διαφορά.

Wonderful 101: Ενδιαφέρον παιχνιδάκι με πρωτότυπο χειρισμό που κάνει χρήση του gamepad και έχει καρτουνίστικα 3D γραφικά. Νομίζω ότι είναι ένα παιχνίδι που σίγουρα αξίζει την αγορά στο launch window της κονσόλας.

Assasin’s Creed 3 & Dark siders 2: Ενδιαφέρον action-adventures που δείχνουν σίγουρα ότι το Wii U μπορεί να σηκώσει και τίτλους με βαριά γραφικά και όχι μόνο …καρτουνίστικες 2D φάσεις!

Rayman Legend: Για το συγκεκριμένο παιχνίδι, παρόλο που είχα διαβάσει first-impressions, νομίζω ότι δεν με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Όταν έπαιξα όμως ομαδικό κατάλαβα τι εννοεί η Nintendo με το καινούριο ομαδικό gaming που προσφέρει η κονσόλα. Νομίζω κάνει καλύτερη χρήση του gamepad ακόμα και από το New Super Mario Bros Wii U.  Τα γραφικά επίσης είναι πάρα πολύ όμορφα και χαίρεσαι να τα βλέπεις!

Tekken Tag Tournament: Το ειδικό mode με τα μανιτάρια να πετάγονται στην αρένα και να κάνουν τους παίκτες στην μάχη θεόρατους έχει σίγουρα πλάκα καθώς δεν μπορείς εύκολα να χτυπήσεις τον αντίπαλο αλλά μου έδωσε την αίσθηση ότι δεν κολλούσε ιδιαίτερα με τον κόσμο του Tekken. Πιο πολύ μου φάνηκε σαν gimmick για να ξαναβγεί το παιχνίδι για το Wii U. Σίγουρα πάντως έχει πολύ καλά γραφικά και είναι ακόμη ένα Tekken καλώς ή κακώς!

Το Oddworld Abe‘s Oddysee (μαζί με την συνέχειά του το Abe’s Exoddus) είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Η είδηση επομένως ότι θα γίνει remake ήταν ένα πολύ ευχάριστο γεγονός, όταν το ανακοίνωσε ο Lorne Lanning! Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε και το πρώτο gameplay footage από το παιχνίδι! Το πρώτο διαφορετικό χαρακτηριστικό που προσέχει κανείς είναι ότι η ροή του παιχνιδιού είναι συνεχόμενη και δεν υπάρχει πια εναλλαγή οθονών όταν φτάνεις στο τέλος μιας οθόνης.

Κυκλοφόρησε επίσης ένα side-by side comparison video σε σύγκριση με το αρχικό παιχνίδι που νομίζω έχει πολύ ενδιαφέρον να το δει κάποιος, καθώς φαίνονται και διάφορες άλλες αλλαγές που έχουν κάνει οι δημιουργοί του παιχνιδιού (Just Add Water).

Με την επέτειο των 25 χρόνων που κυκλοφορεί η σειρά Final Fantasy, η Square-Enix κυκλοφορεί μία ειδική συλλεκτική έκδοση όλων των παιχνιδιών της κύριας σειράς από το Final Fantasy 1 μέχρι το Final Fantasy 13! Οι εκδόσεις των παιχνιδιών αφορούν μόνο κονσόλες της Sony (PS1, PS2, PSP, PS3) και αναλυτικότερα περιέχονται τα παρακάτω παιχνίδια:

- Final Fantasy (PS1)
- Final Fantasy II (PS1)
- Final Fantasy III (PSP)
- Final Fantasy IV (PS1)
- Final Fantasy V (PS1)
- Final Fantasy VI (PS1)
- Final Fantasy VII (PS1)
- Final Fantasy VIII (PS1)
- Final Fantasy IX (PS1)
- Final Fantasy X (PS2)
- Final Fantasy XI Vana Del Collection 2 (PS2)
- Final Fantasy XII (PS2)
- Final Fantasy XIII (PS3)

Η υπερπολυτελής αυτή έκδοση κοστίζει μόνο 447 δολάρια! Για τους υποψήφιους αγοραστές περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν εδώ!

Μόλις είδα το “Snow White and the Huntsman“. Ήταν σχετικά καλό και αρκετά dark.  MINOR SPOILER ALERT!!
Αυτό που μου έκανε αρχικά εντύπωση ήταν μία σκηνή όπου η Χιονάτη χαϊδεύει το πνεύμα του δάσους. Η σκηνή έμοιαζε πάρα πολύ με μία αντίστοιχη στο anime: Princess Mononoke. Ωστόσο η απεικόνιση του forest spirit σαν μεγάλο ελάφι είναι κάτι που συνηθίζεται και ίσως να έχει τις ρίζες τις στην κέλτικη μυθολογία. Ωστόσο η ομοιότητα της Χιονάτης με το princess mononoke δεν περιορίζεται στο “ελάφι” αλλά επεκτείνεται γενικά στο ρόλο της Χιονάτης, της ζωής, της φύσης. Όπως και να ‘χει, δείτε το anime κάποια στιγμή!

Ακολουθεί η απεικόνιση του forest spirit από τον αγαπημένο μου ζωγράφο Mark Ryden:

Πρόσφατα είδα την ταινία Hugo, η οποία αναφέρεται στη ζωή του σκηνοθετή Georges Melies μέσα από μία ωραία ιστορία και λίγα έξτρα στοιχεία όπως.. automatons. Automatons είναι αυτό που σήμερα αποκαλούμε ρομπότ. Όλη η ταινία έμοιαζε απίστευα με το υπέροχο adventure game Syberia καθώς έχουν πολλά κοινά στοιχεία: automatons, διαραμτίζονται στην ευρώπη στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, τα “γραφικά” μοιάζουν,  ο σιδηροδρομικός σταθμός κλπ.

Ωστόσο όταν είχα παίξει το Syberia δεν είναι πιστέψει ότι ένα automaton, φτιαγμένο από γρανάζια, μπορεί να κάνει τόσα πολλά. Οπότε μετά το Hugo έκανα μια έρευνα και έμεινα έκπληκτος καθώς γύρω στο 1800 ο Henri Maillardet είχε φτιάξει ένα automaton το οποίο μπορούσε να ζωγραφίσει. Είχε “μνήμη” με την οποία μπορούσε να ζωγραφίσει 4 εικόνες και 3 ποιήματα! Δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί.

Τώρα που το σκέφτομαι, θεωρητικά ένας υπολογιτής (που βασίζεται σε ηλεκτρισμό) μπορεί να έχει ένα μηχανικό ισοδύναμο φτιαγμένο πχ από γρανάζια το οποίο προφανώς θα λειτουργεί πολύ πιο αργά..

Όπως είχα γράψει και παλιότερα έπαιξα αυτό το PS2 game σε emulator, χρησιμοποιώντας έναν Xbox 360 controller. Ωστόσο τον τελευταίο μήνα ασχολήθηκα πραγματικά και το τερμάτισα πριν μερικές μέρες. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Αν είστε gamer που σέβεται τον εαυτό του, οφείλετε να το δοκιμάσετε είτε στα PS2/PS3 είτε στον υπολογιστή σας.

Εν συντομία, το Shadow of the Colossus συνδιάζει τη ψυχεδέλια ενός anime, την επική μουσική μιας ορχήστρας και πολύ έξυπνο gameplay. Όπως λέει και το IGN στο review του, πρόκειται για ένα έργο τέχνης. Ο τρόπος που ξεδιπλώνεται η ιστορία και μαθαίνετε στοιχεία για τον κόσμο γύρω σας ξεφεύγει από το κλασσικό intro που έχουμε συνηθίσει και θυμίζει λίγο το Lost κατά μία έννοια. Τα γραφικά αν και δεν είναι καθαρά, είναι απίστευτα και αυτό φαίνεται και από τα screenshots που ακολουθούν. Δημιουργούν την αίσθηση ότι ο κόσμος στον οποίο περιφέρεστε υπάρχει και μάλιστα μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής! Η αργή κίνηση των Κολοσών και η περίεργη όψη τους σε συνδιασμό με τα rag doll physics του χαρακτήρα καθώς προσπαθεί να κρατηθεί πάνω τους απλά πείθουν το μάτι.

Το παιχνίδι παίζει συνεχώς με τα συναισθήματα του gamer με κατάληλη μουσική και άλλα μέσα (δε θέλω να κάνω spoiler) και το αποκορύφωμα είναι η μάχη με τον τελευτάιο κολοσό που έχει μείνει στο μυαλό μου ως επική και συναισθηματικά φορτισμένη.

Όλο το gameplay αποτελείται από την αντιμετώπιση των 16 κολοσών και το ταξίδι ανάμεσα τους στον τεράστιο και έρημο κόσμο του παιχνιδιού. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να βρείτε τα αδύνατα σημεία του και αν τα εκμεταλευτείτε.  Ωστόσο αν δεν είχα το αυτόματο save system του emulator, θα με είχε ζορίσει. Οι περισσότεροι console gamers θεωρούν ότι βγαίνει σχετικά γρήγορα. Όπως και να χει, ειδικά αν σας αρέσουν τα adventure, action και rpg δοκιμάστε το Shadow of the Colossus και θα με θυμηθείτε.

Αν δε σας έπεισα, δείτε το video που ακολουθεί και τα screenshots!

[UPDATE δείτε τις ρυθμίσεις του PCSX2 για να τρέξει γρήγορα εδώ και τις ρυθμίσεις για τον XBOX360 controller εδώ]

Άργησα, αλλά έβαλα τελικά το Lion. Γενικά μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις, αλλά έχει μερικά στοιχεία τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την εμμονή στην τελειότητα που “καταλογίζεται” στην Apple. Θα ξεκινήσω να τα αναλύω παρακάτω.

H Apple έχει την τάση να μπαίνει σε χώρους που έχουν μπει όλοι οι άλλοι και να ταράσει τα νερά με τη δική της προσέγγιση. Στο Lion έβαλε full screen στα apps… Και η προσέγγιση διαφέρει από αυτό που έχετε συνηθίσει σε Windows και Linux. Ωστόσο έχει ένα πολύ βασικό πρόβλημα. Αν έχετε περισσότερες από μία οθόνες και βάλετε ένα app σε fullscreen, τότε αυτό πάει στην κύρια οθόνη και οι υπόλοιπες δε δείχνουν τίποτα… Πιστέψτε με, αν έχεις πάνω από μία οθόνες, θέλεις να δείχνουν κάτι… Ένα άλλο πρόβλημα εμφανίζεται  αν πχ θέλεις να βάλεις fullscreen to Quick Time για να δεις ένα βίντεο. Όπως καταλάβατε, θα πάει στην κύρια οθόνη. Υπάρχει βέβαια ένα workaround (πρέπει να πληρώστε)

Στο Lion μπήκαν καμιά 7 νέα gestures στο trackpad, τα οποία δουλεύουν αρκετά καλά και ένα σημαντικό ποσοστό από αυτά είναι χρήσιμο. Ωστόσο αφαιρέθηκε το καλύτερο gesture που είχε βγάλει ποτέ η Apple. Στο Snow Leopard μπορούσες να κάνεις swipe left/right με 3 δάχτυλα και να πας μπρος/πίσω σε Chrome/finder/Xcode κλπ. Αυτό το feature μου έλειπε πραγματικά όταν καθόμουν σε Windows. Πλέον, (guess what) είναι απενεργοποιημένο από default. Ευτυχώς από τα settings, μπορεί να ενεργοποιηθεί.

Το email app έγινε αρκετά καλό (και θα ήταν καλύτερο αν μπορούσε να είναι full screen στη μία οθόνη και οι άλλες να δείχνουν κάτι.. ). Έχει conversation view. Ωστόσο τι είδους συζήτηση είναι, αν βλέπεις μόνο τα emails που σου έστειλαν και δε συμπεριλαμβάνονται αυτά που έστειλες εσύ; Ευτυχώς από τα preferences του mail, ενεργοποιείται και αυτό. Κάτι που δε βρήκα ακόμα πώς γίνεται (και μου λείπει από το Snow Leopard) είναι αν έχω ένα group από contacts, να τους στείλω email. UPDATE: σύμφωνα με αυτό το guide πρέπει να ορίσετε ως default account το “on my mac” και να φτιάξετε εκεί group. Θα προτιμούσα να δούλευε με τα iCloud contacts, γιατί τώρα θα έχω τοπικό αντίγραφο των contacts που θέλω στα groups.

Όταν το macbook δε χρησιμοποιείται, η οθόνη κλασσικά σβήνει αλλά ο υπολογιστής λειτουργεί. Αρκούσε μια κίνηση πάνω στο trackpad και άναβε. Πλέον αυτό δεν αρκεί και απαιτείται να πατηθεί κάποιο πλήκτρο. Περίεργη συμπεριφορά, αλλά ίσως να έχει να κάνει με power saving.

To Xcode μπήκε στο Appstore, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει τα μειονεκτήματα του sandboxing. Αν είχατε full paths για βιβλιοθήκες στο /Developers πρέπει να τα διορθώστε. Επίσης δε συμπεριλαμβάνονται όλες οι βιβλιοθήκες και τα utilities, οπότε πρέπει να τις κατεβάσετε extra όταν τις χρειάζεστε. Τρόμαξα όταν δεν έκανε compile το Soundbeam στο Xcode 4.3 . Το θετικό με το Xcode στο Appstore θα είναι τα delta updates.

Επίσης είναι λίγο ξενέρωμα να μην υπάρχει το Photo Stream, αφού ανήκει στο iCloud. Πρέπει να πληρώσετε πρώτα το iLife για να λειτουργήσει μέσα από το iPhoto. Στα Windows είναι δωρεάν. Από τη στιγμή που κάποιος έχει πληρώσει ένα iPhone και ένα macbook , θα έλεγα ότι δικαιούται να έχει αυτό το feature for free..

H Apple ξανάγραψε το implementation του SMB, αλλά εξακολουθεί να κρασάρει όλο το λειτουργικό αν ο απομακρυσμένος Samba Server βγει offline απότομα. Δε τη λες ωραία συμπεριφορά για το πιο “εξελιγμένο” λειτουργικό του πλανήτη…

Πολλά από αυτά που είπα δε θα αλλάξουν στο Mac Os X Cougar γιατί δεν είναι λάθη, αλλά πολιτική της apple. Ελπίζω τις επόμενες μέρες να μη βρω κάτι άλλο!

PS. Ένα χρήσιμο προγραμματάκι που επιτρέπει τα apps να κάνουν πραγματικό maximize ή να πιάνουν τη μισή οθόνη (όπως στα windows) είναι το Cinch. Ρίξτε μια ματιά.

The world of video is so complicated that you have to be very careful in order to produce a compressed video file that looks as close to the original as possible when reproduced. Many aspects can vary such as framerate, progressive vs interlaced, resolution, pixel aspect ratio, full ( 0 – 255) or limited luma  range (16 – 235). As if these were not enough, I recently learned the hard way that color coefficients of a video are not always the same. This means that a video can be displayed differently depending on the color space that will be used in decoding.

Without getting into much detail, 2 main color spaces exist noways for video: BT.601 and BT.709 . If a video is encoded using one of them and then decoded with the other, a slight color shift will occur (see the post’s image that is split into 3 rows). Most people may not even notice it, but areas with blue and green colors will be more affected and if you want your video to be reproduced the way you mastered it, you have to take some things into consideration.

You may wonder, how the decoder/TV will know which color space to use.. There are some ways but not all software/hardware behaves the same. That’s why I made this benchmark, testing video editing applications like Adobe Suite, Sony Vegas, video players and many decoders suck as windows media player, quick time on a mac, Adobe Flash player, VLC,  XBMC and browsers with mp4 playback capabilities such as chrome and safari. If you are curious about their behavior read below!

Read more

Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν πολλά αμερικάνικα tv shows να επιλέξει ένα ελληνικό κανάλι για remake. Η επιλογή “Με λένε Βαγγέλη” (aka My Name is Earl) σίγουρα δεν ήταν από τις καλύτερες δυνατές. Η Ρωσία αντιθέτως αποφάσισε να κάνει καλύτερη επιλογή για remake και επέλεξε το How I Met Your Mother!

Παρόλο όμως που η ιδέα ήταν καλή …μάλλον η υλοποίηση δεν πέτυχε απόλυτα! Για του λόγου το αληθές μπορείτε να δείτε και το ανάλογο βίντεο παρακάτω!

Σήμερα είναι η μέρα που ακόμα και πολύ μεγάλα site προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για το SOPA. Το προηγούμενο link είναι ένα από τα λίγα που λειτουργούν σήμερα στη wikipedia.  Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το wordpress. Αν δε γνωρίζετε τι είναι το SOPA/PIPA ενημερωθείτε άμεσα.

Είχα γράψει και παλιότερα για το ότι στο PCSX2 μπορεί να εξομοιωθεί το Shadow of the colossus και μάλιστα να το παίξει κανείς σε καλύτερη ανάλυση από ό,τι στο PS2 σε σημείο να είναι πολύ κοντά στη remasterd έκδοση.

Ωστόσο δεν είχα ασχοληθεί με το παιχνίδι γιατί το πληκτρολόγιο και το ποντίκι δε βόλευαν πολύ για το χειρισμό. Τελικά χρησιμοποίησα έναν Xbox 360 controller καθώς τα controls του είναι πολύ κοντά στο dualshock. Με τον emulator λειτουργεί κανονικά ακόμα και τα analog sticks! Σας συνιστώ να ρίξετε μια ματιά στο συγκεκριμένο παιχνίδι.