Wiggler

Μετά από σχεδόν 48 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας το Μίκυ Μάους, το Κόμιξ και όλα τα περιοδικά Disney στην Ελλάδα σταματούν την κυκλοφορία τους.  Η ανακοίνωση παύσης κυκλοφορίας των περιοδικών σίγουρα πρόκειται για ένα γεγονός που για όσους έχουν μεγαλώσει με τις ιστορίες του Carl Barks και του Don Rosa (όπως ο γράφων) δεν τους αφήνει συναισθηματικά αδιάφορους.  Θα παραθέσω ένα σχολίο από την επίσημη σελίδα στο Facebook του περιοδικού Κόμιξ, πριν την ανακοίνωση από τον Χρήστο Τερζόπουλο ιστορικού εκδότη των περιοδικών, που αντικατοπτρίζει και τις δικές μου σκέψεις:

“Είναι σαν να σκίζεται ένα κομμάτι από πάνω μου και να πέφτει ξερό στο έδαφος… Μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Να τρέχουμε στο περίπτερο κάθε εβδομάδα για τα Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Μίκυ Μυστήριο κλπ τα οποία μας κρατούσαν παντού και πάντοτε συντροφιά… Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα αυτή την εμπειρία – να διασκεδάζεις χωρίς το ίντερνετ και να αναμένεις με ανυπομονησία να βγει το νέο τεύχος κάθε μήνα/εβδομάδα… Σαν εμένα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι φίλοι/φίλες. Μεγαλώσατε γενεές σχεδόν μισού αιώνα. Κ. Τερζόπουλε, ευχαριστώ για τις αναμνήσεις”.

Στη συνέχεια ακολουθεί η ανακοίνωση του Χρήστου Τερζόπουλου:

Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.

Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζετε ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.

Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.

Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζεται με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Χρήστος Τερζόπουλος