Wiggler

Πρίν περίπου ένα μήνα και μετά απο περίοδο μέγαλου και παρατεταμένου ‘καψίματος’ έφτασα και εγώ τον χαρακτήρα μου στο πολυπόθητο level 60..Για ποιό πράγμα μιλάω?..Μα φυσικά για το game που αρκετοί έχουν λιώσει παίζοντας το ( μεταφορικά και δυστυχώς και κυριολεκτικά ), το World of Warcraft..ή αλλιώς WoW.
Ένα πράγμα που θα ήθελα να σημειώσω αρχικά είναι οτι το εν λόγω game έχει την δική του γλώσσα..όλα είναι πλέον συντομεύσεις και ακρωνύμια σε τέτοιο εξωφρενικό βαθμό που αν κάποιος θέλει να βιώσει την εμπειρία πρώτη φορά παρακολουθώντας in-game συζητήσεις, μάλλον θα μπερδευτεί..είναι σαν μια νέα γλώσσα.."lfg brd jailbreak keyholder" ένα κλασσικό παράδειγμα της ορολογίας που χρησιμοποιείται…Το παιχνίδι είναι απο την φύση του αιθηστικότατο [ ξέρει την συνταγή η μαμά Blizzard ] και θέλει αρκετή προσπάθεια να ξεκολλήσει κανείς αν έχει φτάσει ως ένα σημείο..Το θέμα που θέλω να θείξω όμως δεν είναι αυτό..
Πολλοί λοιπόν – έχοντας στο μυαλό τους τα κλασσικά single player games – δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει massively multiplayer online rpg. Στα κλασσικά offline games, υπάρχει ένα storyline, ένα maximum level και μετά όλα είναι ίδια…τίποτα διαφορετικό..game over καπούτ..Στο WoW προφανώς – και αυτό είναι κάτι που τώρα άρχισα να το συνειδητοποιώ – όσο και αν σας φανεί παράξενο, το παιχνίδι αρχίζει μόλις γίνει κανείς level 60, δηλαδή φτάσει στο maximum της εμπειρίας τον χαρακτήρα του. Οπότε στην ερώτηση "Ωραία, έφτασα level 60…τα είδα όλα έτσι? Έχω να δώ τίποτα άλλο? Τώρα τί?" η απάντηση είναι μια "Πολλά.."
Καταρχάς υπάρχουν τα μεγάλα bosses του παιχνιδιού που περιμένουν καρτερικά στα dungeons τους, έτοιμα να σας εκμηδενίσουν με μια κίνηση…Σε τέτοια events πρέπει να υπάρχει πολύ καλή οργάνωση με ενδοεπικοινωνία των παικτών ακόμη και μέσω φωνής [ μιλάμε για 20 ή 40 άτομα...]. Ολόκληρα sites δημιουργούνται για να αποκαλύψουν στρατηγικές για κάποιο συγκεκριμένο boss ή dungeon ( τα οποία λέγονται instances, for the record )..
Ένας άλλος σημαντικότατος λόγος που κάνει τους players να συνεχίζουν να παίζουν με μεγαλύτερο ζήλο μετά το lvl 60 είναι τα αντικείμενα που τους γίνονται διαθέσιμα ( είτε ως μέρος του εξοπλισμού, είτε ως πιο γρήγορα μεταφορικά μέσα είτε ..όπλα ) και τα οποία όσο πιο σπάνια είναι τόσο πιο τρελές ιδιότητες έχουν ανεβάζοντας τα στατιστικά του χαρακτήρα σε άλλα επίπεδα.
Αυτό που όμως παρατήρησα τελευταία είναι οτι τελικά όταν κάποιος φτάσει στο σημείο να αρχίσει να βελτιώνει έτσι τον χαρακτήρα του, πέφτει σε έναν συνεχόμενο κύκλο στο οποίο συνδιάζοντας οτι είπα παραπάνω, προσπαθεί να ‘καθαρίσει’ όλο και πιο δύσκολα bosses ώστε να πάρει καλύτερα αντικέιμενα [ και φυσικά κάτι τέτοιο μπορεί να χρειαστεί να κάνει το ίδιο instance κάμια 500ρια φορές ] για να προχωρήσει στα επόμενα instances που θα καθαρίσει ακόμη πιο δύσκολα bosses κ.ο.κ….Είναι ωραίο μέχρι ένα σημείο αλλά απο εκεί και πέρα θα έλεγα οτι καταντάει μονότονο και ψιλο-ανούσιο. Προτιμώ δηλαδή να κάνω κάτι με την ησυχία μου γιατι μου αρέσει και όχι να ολοκληρώσω ένα quest επειδή πρέπει. Και αυτός είναι ίσως ο λόγος που δεν έχω φάει (όλη) την ζωή μου στο WoW
Tελικά αυτό που μένει είναι οτι όλα πρέπει να έχουν κάποιο μέτρο ειδικά όταν αγγίζουν τα όρια του εθισμού ακόμη και στο gaming που είναι προσανατολισμένο περισσότερο στις νέες ηλικίες..Είναι λυπηρό να βλέπεις 15-16χρονα να λιώνουν μπροστά απο τις οθόνες..

Ούφ τα είπα!